Eind 2018 ben ik gestart als blogger, wat voor mij op zich een grote stap betekende. Out in the open, mezelf laten zien en mensen meenemen in mijn wereld.
Bang was ik om niet begrepen, misbegrepen of niet goed genoeg bevonden te worden.
De perfectionist in mij was bang om afgewezen te worden, om afgerekend te worden op wie ik was.
Intussen zijn we een hele tijd verder en zoals meestal het geval is was die angst ongegrond en had die geen reden van bestaan.
Hij mocht wel bestaan maar om tot dit inzicht te komen, moet je er uiteraard eerst door. Om dan te lachen om jezelf, liefdevol weliswaar, en te zeggen: zo erg was het toch niet?
Door de weerstand gaan en erachter komen dat het allemaal goedkomt maakt me na elke ervaring sterker waardoor het vertrouwen in mezelf en het leven op zich groeit. Telkens weer kom ik een stuk dichter bij mezelf, bij wie ik in essentie ben. Kracht en liefde.
Lang ben ik op zoek geweest naar de zin van het leven.
Nu weet ik dat de zin van het leven juist ligt in zin geven áán het leven.
Het leven op zich geeft geen zin of richting, ik ben vrij om het zelf in te kleuren en betekenis en waarde toe te kennen.
Het leven is één weerspiegeling van hoe ik naar de wereld rondom mij kijk. En daar ligt mijn vrijheid, ik ben vrij mijn eigen gedachten te kiezen.
Hoe beperkter een gedachte, hoe beperkter wordt de wereld waarin ik leef.
Hoe ik het leven inkleur en betekenis geef, soms met weerstand en dan weer met volledig vertrouwen, deel ik graag hier.
Ik verkondig geen waarheid gezien de waarheid beperkt,
wel wil ik vertellen wat waar, zuiver en authentiek aanvoelt voor mij.
En hoe fijn is het om dit te kunnen delen met jullie.
BEAUTHENTIQUE 